We are all Dreamers

کمتر از 20 روز مانده به سال نو. از امروز کم کم حال و هوای عید این شهر مرده را در بر می‌گیرد. بیایید از این حرف‌ها که «عید امسال متفاوت تر از سال‌های گذشته است» و نگرانی‌هایی از قبیل «نمی‌توانیم برای خرید عید بیرون برویم» بگذریم. این‌ها در لیست نگرانی‌های من رتبه‌ی آخر را دارند. این نگرانی‌ها را هم که «در این یک سالی که گذشت، آیا واقعا بزرگ شدیم؟ به قول‌هایی که سال پیش همین موقع به خودمان می‌دادیم عمل کردیم؟ کسی را خوشحال کردیم؟ برای پیمودن جاده‌ی زندگی قدمی‌برداشته ایم؟ و...» بریزید دور. برای سالی که گذشت افسوس خوردن کار احمقانه ایست. اگر سال خوبی را پشت سر گذرانده اید، خوش به حالتان و اگر نه، تلاش کنید سال بعد را برای خودتان تبدیل به سال خوبی کنید... اهدافتان را برای خودتان نگه دارید و هر شب به خودتان قول بدهید که یک روز به آن‌ها می‌رسید. در سال جدید سعی کنید کمی‌بیخیالانه تر به مشکلات نگاه کنید. یادتان باشد گریه کردن عیبی ندارد و نشانه‌ی ضعف نیست، به شرطی که بعد از گریه کردن بشوید همان آدم سابق. منتظر دیگران نباشید که بیایند و دلداریتان دهند... بگردید دنبال انگیزه‌‌‌ای که باعث می‌شود زندگی را با تمام بدی‌ها و نامردی‌هایش دوست داشته باشید. بگردید دنبال دلیلی که باعث می‌شود قدم از قدم بردارید. بگردید دنبال آن چیزی که باعث می‌شود تلاش کنید قوی شوید.